چهارمین جلسه سلسله نشست های علمی پژوهشی

گزارش جلسه چهارم از سلسله نشست های علمی-پژوهشی:red_circle:•
عنوان جلسه: تفسیر فلسفی علامه طباطبایی از آیه شریفه « کُلًّا نُمِدُّ هَٰؤُلَاءِ وَهَٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّکَ ۚ وَمَا کَانَ عَطَاءُ رَبِّکَ مَحْظُورًا »(اسراء/۲۰) در کتاب شریف المیزان
ارائه دهنده : حجت الاسلام والمسلمین حسینی شریف (استاد سطوح عالی فلسفه اسلامی و عضو هیئت علمی مدرسه علمیه عباسقلی خان)
چکیده نشست:
استاد محترم در ابتدای جلسه که به مناسبت بزرگداشت مرحوم علامه طباطبایی بود، اشاراتی به مقامات علمی و عملی مرحوم علامه طباطبایی کرد و بیان داشت: مرحوم علامه در راه تبیین معارف اسلامی زحمات زیادی کشیدند و در این راه سختی های زیادی را نیز متحمل شدند و طلاب حوزه های علمیه باید به صورت مکرر به تفسیر المیزان که یکی از آثار ارزشمند مرحوم علامه بوده است، مراجعه داشته باشند.
ایشان در بخش دوم بیانات خود به بیان نکات فلسفی آیه ۲۰ سوره اسراء پرداخت و فرمود: خداوند دارای دو نوع رحمت است که یکی؛ رحمت رحمانی و دومی رحمت رحیمی است و در واقع رحمت رحیمی صورت رحمت رحمانی است و همچنین رحمت رحمانی به منزله ماده برای رحمت رحیمی است و
همان رحمت گاهی تبدیل به غضب می شود.
تمام موجودات مختار عالم اعم از جن و انس، این دو نوع رحمت برایشان مصداق دارد و اگر موجودات از نعمت های الهی که خداوند به آن ها اعطا کرده درست استفاده نکنند، رحمت رحمانی تبدیل به غضب الهی می شود و منشا آن خود انسان و اختیار اوست، به این معنا که موجودات می توانند با حسن اختیار و انتخاب خود در پی رحمت رحمانی رحمت رحیمی خداوند را شامل حال خود کنند و اگر سوء انتخاب داشته باشند، رحمت الهی تبدیل به غضب می شود.
ایشان در پایان بیانات خود به تبیین برهان عقلی علامه در این آیه اشاره کرد و فرمود: عرفا و فلاسفه صادر اول را همان وجود منبسط می دانند و عقل اول را از تعینات صادر اول می دانند و همه موجودات از صادر اول بهره مند هستند، که در آیه شریفه از آن به عطاء تعبیر شده است و این عطای خداوند هیچ حد زمانی و مکانی و رتبی نیز ندارد و خلاف این غیر ممکن است و دلیل آن را ” اصل علیت و سنخیت بین علت و معلول ” دانستند.